Wilson R.P. (2001) Beyond rings on birds for determination of movements: Wither the archival tag? ARDEA 89 (1): 231-240

Twee methoden voor het volgen van verplaatsingen van vogels worden besproken: Global Location Sensing (waarbij de positie van het dier wordt bepaald uitgaande van de daglengte en de lokale vaststelling van het midden van de dag) en Dead Reckoning (berekeningen van vliegroutes aan de hand van kompaskoersen). Beide technieken worden besproken met het oog op hun bruikbaarheid op verschillende schalen. Onderzoek aan pinguins liet zien dat, ofschoon de eerste methode niet bloot staat aan fouten door verdrifting, de temporele en ruimtelijke resolutie zodanig is, dat dit systeem alleen gebruikt kan worden om verplaatsingen over ten minste enkele tientallen kilometers in kaart te brengen. De tweede methode is veel preciezer en zou gebruikt kunnen worden over zowel afstanden van enkele tientallen kilometers als enkele centimeters. Posities die met deze methode worden berekend, zijn preciezer naarmate de onderlinge afstand kleiner is, maar in de loop van een lange reeks kan door 'verdrifting' een steeds grotere fout ontstaan. De hoge temporele en ruimtelijke resolutie van 'dead reckoning' betekent dat beslissingen van het dier met betrekking tot zijn verplaatsingen kunnen worden gevolgd en dit kan worden gedemonstreerd aan de hand van bij pinguis verzamelde gegevens over afstanden varierend van tientallen kilometers tot enkele meters. Toekomstig onderzoek zal zich concentreren op kleinschalige verplaatsingen in een driedimensionale omgeving (onder water), zoals dat, althans tot op dit moment, nog niet met andere systemen kan worden opgelost.