Bijlsma R.G. (1990) Predation of large falcons on wintering waders on the Banc d'Arguin Mauritania. ARDEA 78 (1-2): 75-82

Gedurende een verblijf in oktober 1988 op de Banc d'Arguin in Mauritanië werd informatie verzameld over jachtgedrag en prooikeus van grote valken (drie Lannervalken, twee Slechtvalken en twee Barbarijse Slechtvalken). De jachtgebieden van soorten en individuen overlapten volledig. Jagende valken werden bijna uitsluitend rond hoogwater waargenomen. Hoogwatervluchtplaatsen van steltlopers vormden daarbij het doelwit. Er werden vier jachtwijzen onderscheiden, namelijk lage vlucht ter verrassing van prooien op de grond (n = 27), lage snelle vlucht gevolgd door korte stootduiken op vliegende prooien (n = 13), aanwachten (n = 1) en gezamenlijke jacht door een paartje Lannervalk (n = 5). Het jachtsucces bedroeg 18.6% in 43 jachtvluchten waarvan de afloop vastgesteld kon worden (hierbij werden de vijf gezamenlijke jachten van een paartje Lannervalk als tien jachtvluchten meegerekend). De meeste aanvallen waren gericht op steltlopers, wat werd bevestigd door de vondsten van prooien. Bonte Strandlopers waren de belangrijkste prooisoort. Juveniele vogels werden vaker door valken gevangen dan kon worden verwacht op grond van de leeftijdsratio binnen de aanwezige vogels (dit laatste gebaseerd op vangsten van steltlopers met behulp van mist- en schietnetten). Het gewicht van door ons gevangen juveniele Bonte Strandlopers (n = 193) lag veel lager dan van adulte vogels (n = 107), namelijk respectievelijk 36.0 g (SD = 4,3) en 42,0 g (SD = 4,1). In vergelijking hiermee was het gemiddelde gewicht van vier door Lannervalken gevangen juveniele Bontjes extreem laag, namelijk 28.2 g (SD = 4,1, variatie 23-33 g). Het is dan ook niet verwonderlijk dat gevangen prooien regelmatig in de steek werden gelaten door grote valken zander dat er van werd gegeten; sommige vogels waren zo mager dat er blijkbaar niets eetbaars aanzat.