Furness R.W., Ensor K. & Hudson A.V. (1992) The use of fishery waste by gull populations around the British isles. ARDEA 80 (1): 105-113

Op de Noordzee worden achter vissersboten vaak grote aantallen zeevogels gezien die azen op overboord geworpen vissen (puf) en visafval. Jaarlijks wordt in de Noordzee en het zeegebied ten westen van Groot-Brittannië bijna 95.000 ton visafval en 135.000 ton vis overboord gezet. Theoretisch kunnen hiervan 2 miljoen zeevogels leven. Er bestaat tussen de verschillende soorten zeevogels een grote mate van concurrentie om deze voedselbron. Rond Schotland voert de Noordse Stormvogel Fulmarus glacialis, als het om visafval gaat, de lijst aan. Bij puf zijn Jan van Gent Sula bassana en in iets mindere mate Grote Jager Stercorarius skua het beste af, Noordse Stormvogel en Drieteenmeeuw Rissa tridactyla het slechtst; Grote Mantelmeeuw Larus marinus, Kleine Mantelmeeuw L. fuscus en Zilvermeeuw L. argentatus nemen een tussenpositie in. Voor de Jan van Gent is puf als voedselbron vooral in het vroege voorjaar belangrijk. Parallel aan de toename van de Jan van Gent achter de vissersboten in die periode neemt het aantal Zilvermeeuwen af en daalt het foerageersucces van deze soort met meer dan een factor twee. Jan van Genten, Noordse Stormvogels en Grote Jagers zijn in absolute zin de laatste twee decennia sterk in aantal toegenomen. In de jaren tachtig is daarentegen de hoeveelheid puf en visafval afgenomen. Het ziet ernaar uit dat beide tendensen zich in de naaste toekomst zullen voortzetten. Op grond daarvan wordt verondersteld dat Kleine Mantelmeeuw, Zilvermeeuw en Drieteenmeeuw steeds minder zullen kunnen profiteren van deze antropogene voedselbron. Verwacht wordt dat deze soorten daardoor in aantal zullen kunnen afnemen en dat bij de Zilvermeeuw, waarvan de jongen sterk afhankelijk zijn van puf, het broedsucces geringer zal worden.