Ardea
Official journal of the Netherlands Ornithologists' Union

login


[close window] [previous abstract] [next abstract]

Veldkamp R. (1995) Diet of Cormorant Phalacrocorax carbo sinensis at Wanneperveen, The Netherlands, with special reference to Bream Abramis brama. ARDEA 83 (1): 143-155
Een studie van het dieet van Aalscholvers in de kolonie van Wanneperveen (1991 940 broedparen) door het jaar heen toonde aan dat zowel het gebruik van uitgebraakte vis als dat van braakballen duidelijke tekortkomingen kent. De analyse van braakballen is de beste methode van dieetonderzoek gedurende het gehele jaar, zeker als er op de metingen van prooiresten uit braakballen een correctie voor de verterende werking van het maagzuur wordt toegepast. Omdat de braakbalproductie tijdens het grootbrengen van jongen vermindert of zelfs stopt, geeft de analyse van braakballen waarschijnlijk geen goed beeld van de voeding van oudervogels en hun jongen. Hierover geeft de analyse van gedurende de jongentijd uitgebraakte maaginhouden wel informatie. Zowel uit de analyse van braakballen als uit de samenstelling van gedurende de jongentijd verzamelde braaksels komt naar voren dat Blankvoorn het voornaamste voedsel is, gevolgd door Brasem, Snoekbaars en Baars. De totale visconsumptie werd voor 1991 aan de hand van braakbalanalyses geschat op 245 ton. Karperachtigen maakten hiervan c. 74% uit. Het gewichtsaandeel van karperachtigen in uitgebraakte maaginhouden in apriljuli 1991 was 86%. Het meeste recente onderzoek naar voedsel van Aalscholvers veronderstelt dat Brasem (en met name de grotere exemplaren) niet of nauwelijks in het dieet voorkomt. De vogels uit Wanneperveen bleken echter, op basis van gewicht, wel een redelijke hoeveelheid Brasem te verorberen, vooral dankzij het feit dat de grotere exemplaren (> 200 mm) geprefereerd werden. In de meren van Noordwest-Overijssel is de predatiedruk op Brasem zo hoog dat in 1991 minimaal c. 5-16% van de voorradige biomassa werd geconsumeerd.


[close window] [previous abstract] [next abstract]