Dijkstra C. & Zijlstra M. (1997) Reproduction of the Marsh Harrier Circus aeruginosus in recent land reclamations in The Netherlands. ARDEA 85 (1): 37-50

In deze studie werd de temporele variatie in broedprestaties van de Bruine Kiekendief onderzocht in de polders Zuid-Flevoland (drooggelegd in 1968) en de Lauwersmeer (1969). Het aantal broedparen in Flevoland nam snel toe tot een maximum van 350 paren (± 1 paar km-2) in 1977, gevolgd door een sterke afname in de jaren tachtig. Een zelfde verloop trad op in de Lauwersmeer, hoewel de kolonisatie langer op zich liet wachten en de grootste dichtheid later werd bereikt (1983), waarschijnlijk als gevolg van een tragere successie door de zilte uitgangssituatie. In beide studiegebieden namen de gemiddelde legselgrootte en het aantal uitgevlogen jongen per nest ai, gedurende de twee decennia na de kolonisatie. Drie factoren waren verantwoordelijk voor de afnemende broedprestaties: (1) een sterke reductie van het oppervlak potentieel broedbiotoop, als gevolg van cultivatie in Flevoland, (2) een reductie in het voedselaanbod in de loop der jaren, geïllustreerd door een steeds kleinere fractie nesten waar verse prooi werd aangetroffen, en (3) een toename van predatie van eieren en jongen, vooral als gevolg van kolonisatie door de Vos in de jaren tachtig. Het simultane effect van deze factoren, resulteerde in een sterke reductie van de broedpopulaties van de Bruine Kiekendief in beide polders. In de Oostvaardersplassen en de Lepelaarplassen broedt de soort sinds 1990 bijna exclusief in geïnundeerde rietvelden. Deze broedplaatsen zijn relatief veilig voor grondpredatoren en de aantallen broedvogels zijn hier stabiel. In de Lauwersmeer ontbreken grote oppervlaktes geïnundeerd broedbiotoop. Door de intensieve nestpredatie in deze polder (± 50% van de nesten sinds 1990), is het broedsucces zodanig laag dat de lokale populatie zich in de toekomst niet kan handhaven zonder immigratie vanuit gezonde (bron)populaties.